Tour In Thailand: เที่ยววัดพระธาตุดอยสุเทพ(Wat Phrathat Doi Suthep) จังหวัดเชียงใหม่

นางสาว จินต์จุฑา วงษ์ศรีเผือก ม.4/4 เลขที่4

วัดพระธาตุดอยสุเทพ ราชวรวิหาร (Wat Phrathat Doi Suthep)

วัดพระธาตุดอยสุเทพราชวรวิหาร เป็นวัดที่มีความสำคัญในแง่ประวัติศาสตร์และเป็นวัดท่องเที่ยว ซึ่งเป็นที่รู้จักของประชาชนชาวไทยโดยทั่วไป ในฐานะที่เป็นวัดที่มีความศักดิ์สิทธิ์มากวัดหนึ่งของประเทศไทย ตั้งอยู่บนยอดดอยสุเทพห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ไปทางทิศตะวันตกประมาณ 14 กิโลเมตร อยู่สูงเหนือระดับน้ำทะเล 1,053 เมตร อยู่ในเขตตำบลสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

องค์พระเจดีย์ซึ่งตั้งอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง มีชื่อว่า ดอยสุเทพ แต่เดิมเป็นที่อยู่อาศัยของฤาษี มีนามว่า สุเทวะ เป็นภาษาบาลี มีความหมายว่า เทพเจ้าที่ดี ซึ่งตรงกับความหมายของคำว่า สุเทพ นั่นเอง เพราะฉะนั้นจึงได้ ชื่อว่า ดอยสุเทพ ซึ่งมาจากชื่อของฤๅษี คือสุเทวะฤาษี

วัดพระธาตุดอยสุเทพ สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 1929 ในสมัยพญากือนา กษัตริย์องค์ที่ 6 แห่งอาณาจักรล้านนา ราชวงศ์มังราย พระองค์ทรงได้อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุองค์ใหญ่ ที่ได้ทรงเก็บไว้สักการบูชาส่วนพระองค์ถึง 13 ปี มาบรรจุไว้ที่นี่ ด้วยการทรงอธิษฐานเสี่ยงช้างมงคลเพื่อเสี่ยงทายสถานที่ประดิษฐาน พอช้างมงคลเดินมาถึงยอดดอยสุเทพ มันก็ร้องสามครั้ง พร้อมกับทำทักษิณาวัตรสามรอบ แล้วล้มลง พระองค์จึงโปรดเกล้าฯให้ขุดดินลึก 8 ศอก กว้าง 6 วา 3 ศอก หาแท่นหินใหญ่ 6 แท่น มาวางเป็นรูปหีบใหญ่ในหลุม แล้วอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุลงประดิษฐานไว้ จากนั้นถมด้วยหิน แล้วก่อพระเจดีย์สูง 5 วา ครอบบนนั้น ด้วยเหตุนี้จึงห้ามพุทธศาสนิกชนที่ไปนมัสการสวมรองเท้าใน บริเวณพระธาตุ และมิให้สตรีเข้าไปบริเวณนั้น ในปี พ.ศ. 2081 สมัยพระเมืองเกษเกล้า กษัตริย์องค์ที่ 12 ได้โปรดฯให้เสริมพระเจดีย์ให้สูงกว่าเดิม เป็นกว้าง 6 วา สูง 11 ศอก พร้อมทั้งให้ช่างนำทองคำทำเป็นรูปดอกบัวทองใส่บนยอดเจดีย์ และต่อมาเจ้าท้าวทรายคำ ราชโอรสได้ทรงให้ตีทองคำเป็นแผ่นติดที่พระบรมธาตุ

ในปี พ.ศ. 2100 พระมหาญาณมงคลโพธิ์ วัดอโศการาม เมืองลำพูนได้สร้างบันไดนาคหลวงทั้ง 2 ข้าง เพื่อให้ประชาชนขึ้นไปสักการะได้สะดวกขึ้น และกระทั่งถึงสมัยครูบาศรีวิชัย ท่านได้สร้างถนนขึ้นไป โดยถนนที่สร้างนี้มีความยาวถึง 11.53 กิโลเมตร

ด้านข้างองค์พระธาตุ

Wat Phrathat Doi Suthep

According to legend, the temple site was chosen by an elephant carrying a holy relic. Originally the relic was to be enshrined at Wat Suan Dok in 1371, but it split in two. The second piece was placed on the back of an elephant which proceeded to climb Doi Suthep, stopping twice.

After three days the elephant finally reached a level piece of ground, circled three times, knelt down and then died. A hole was dug at the site for the relic, which was then covered with a chedi over seven meters in height.

Until the road was built in 1935, pilgrims had to walk up the mountain and then up more than 200 steps on the long naga stairway to reach the temple. This stairway was originally constructed in the mid-16th century in the reign of Phra Mekuti. Like the rest of the temple, the stairway has since been renovated several times.

Small tiles inscribed with the names of donors and the amounts given have been built into the walls just above each step.

The inner walled sanctuary is surrounded by a lower terrace. From this level there is an excellent view over Chiang Mai and valley. The faithful like to ring the bells and gongs round the base of the sanctuary. A statue of the elephant commemorates the founding of the temple.

The inner sanctuary is one of the classic sights of Chiang Mai. A gold plated chedi lies in the middle of a square marble tiled courtyard. The chedi reached its present height of over 16 meters in 1525 in the reign of King Muang Kaew. A railing surrounding the square base of the chedi encloses a walkway for devotional rounds of the chedi (women may not enter this). Parasols, symbols of royal regalia, have been placed at the four corners of the chedi.

The courtyard took its present shape under Chao Kawila in 1805. It is lined by a cloister which contains Buddha images and murals depicting the life of the Buddha. In the middle of the east and west sides of the cloister are two ornate viharn. The inside walls of both are covered with murals. The murals of the eastern viharn show the legend of the elephant and the relic, while those of the western hall show the Vessantara Jataka. Devotees go to the western viharn to receive blessings and lustral water from monks sitting on a dais.

On the south and northern sides of the cloister, smaller shrines are the subject of much veneration. Thais prostrate themselves and then shake a holder with 28 sticks to see which one falls to the ground first. A fortune reading for each of the numbers may be found in a cabinet nearby.

The power of the chedi and the sanctuary attract many visitors who are invited to make merit. The sanctuary contains numerous boxes for donations to worthy causes, such as the education of the needy.